كرم ابريشم

 هرم گرمای تموز نفسهایم را به شماره می اندازد 

مثل نگاهِ دزدانهء 13سالگی ِدخترکی به زیتونی نگاه تو

آرام و سر شار از خواهش ِدل 

و پروازی که تا بینهایت آسمان رفت 

تو رفتی و نامه ای عاشقانه  که در دستان دخترک جا ماند 

من ماندم و صدای پای اولین عشق بر سنگفرش پیاده روی شبهای دراز تنهایی 

و تنها خاطره ای از عشقی به سادگی غنچهءلبخند عاشقانه ای که هرگز نشکفت . 

 

كرم ابريشم ...

مرا در بند میکنی چه در تاریکی محبسی نمور با پرده های خود ساخته از جنس فرمان و میان بازوان خشمگینت یا زورآزمایی حلقه ای با سرانگشتان کودکیم یا در پس دیوارهای هیاهوی دلخواستهء ورزشگاه که به آتش بکشم همه كرم ابريشم ...